DIRECTE DEMOCRATIE UITLEG:
Er bestaat veel verwarring omtrent het begrip Directe Democratie. Het is eigenlijk een zeer eenvoudig begrip want het betekent gewoon DEMOCRATIE! Een democratie wil even doodgewoon zeggen dat een land, een gemeenschap, zichzelf bestuurt zoals dat in een doorsnee familie, in gezamenlijk overleg, ook gebeurt.
Waar het, in die familie, misloopt is waar één lid er van alle beslissingsrecht opeist en zodanig zichzelf opdringt dat er van overleg geen sprake meer is maar wel, bijvoorbeeld, een autoritaire vader of een zich met alles bemoeiende moeder het gezag naar zich toetrekt. Het gebeurt ook dat een van de kinderen een hele familie terroriseert. Noem dit gerust "een ongelukkige familie"!
Dit beeld overgebracht naar een gemeenschap krijgt precies hetzelfde eindresultaat. Ofwel bestuurt die gemeenschap zichzelf in onderling overleg en kan dat besturen in alle redelijkheid plaats vinden ofwel zwaaien, binnen die gemeenschap, enkele personen de plak waarbij het helemaal zal afhangen van de BEDOELINGEN van die personen of de gemeenschap goed of minder goed of ronduit slecht wordt bestuurd! Het begrip "democratie" is blijkbaar bijzonder belangrijk voor bepaalde middens die dit heel dikwijls ten onrechte gebruiken om hun eigen invloed op het besturen van een gemeenschap te legitimeren. Behalve in het geval van een dictatuur kronkelen zowat alle gezagsdragers zich in alle mogelijke bochten om hun democratische instelling te onderlijnen of te bewijzen. In feite zitten zij Met de angst dat er doorzien wordt dat hun bestuursstijlen of - mandaten allesbehalve democratische allures hebben.
In feite is deze reactie ook overgeslagen op het grootste deel van de bevolking die werkelijk denkt in een democratie te leven omdat zij bij het besturen " vertegenwoordigd" zou zijn? Het systeem van
"Electorale Democratie" zou KUNNEN en een redelijk alternatief bieden dat aanleunt bij democratie maar precies het bestaan van menselijke zucht naar macht krijgt hier, in deze Electorale Democratie, alle kansen om zich op heel negatieve wijze te ontwikkelen.
WE MOGEN GERUST STELLEN DAT ELECTORALE DEMOCRATIE ABSOLUUT GEEN DEMOCRATIE IS!
Directe Democratie bestaat daar waar de bevolking rechtstreekse en bindende invloed heeft op de besluitvorming. De besluitvorming in alles wat daar mee te maken heeft. Nu lijkt het er hard op dat de bevolking zal moeten komen opdraven voor elke grote of kleine beslissing bij het besturen van hun land of gemeenschap. Dat werpen de vijanden van Directe Democratie graag op om de onmogelijkheid ervan te bewijzen. Ook diegenen die niet begrijpen hoe het werken kan, gebruiken deze drogredenen.
Bij enige toegeeflijkheid durft men weleens te zeggen dat Directe Democratie wel enigszins mogelijk is in kleine gemeenschappen maar voor het besturen van een land kan het niet! De beste manier om te doen begrijpen op welke wijze het allemaal heel goed kan is verwijzen naar Zwitserland. Daar wordt, niet precies in de huidige vorm maar wel principieel, Directe Democratie al zo een 800 jaar toegepast. Directe Democratie is in wezen echte democratie van ONDERUIT! Democratie zoals het hoort dus.
Een 800 jaar geleden bestond Zwitserland niet, net zomin als België, Frankrijk, Duitsland en heel wat andere landen. Het berglandschap maakte dat er kleine gemeenschappen ontstonden in valleien; In de bergen wonen vereist een heel andere aanpak dan in de polders wonen. Je zit er dus ingesloten in de vallei waar je geboren bent en meestal ook zal overlijden. Tenminste ... dat was toen zo!
Om de kleine gemeenschap waartoe je behoorde goed te besturen moest je af en toe eens samenkomen en een aantal dingen bespreken want ieders lot, binnen die kleine gemeenschap, was die van alle anderen vervlochten. Dezelfde bijeenkomsten gebeurden zowat overal waar mensen samenwoonden en dus ook bij ons. In wat toen nog geen Zwitserland mocht geheten worden, vormden de bergen eigenlijk afsluitingen tussen de valleien en dus tussen de verschillende dorpen die in deze valleien bestonden.
Het gezamenlijk overleg gebeurde in elk dorp maar de contacten tussen de dorpen waren moeilijk.
Natuurlijk ontstonden er stilaan toch wegen naar elkaar en er werd rekening gehouden met de dorpen en gemeenschappen in de buurt. Er doken gezamenlijke belangen op wat resulteerde in samenkomsten van twee of meer dorpen tegelijk. Telkens vanuit initiatieven van de bevolkingen, uit die dorpen zelf! In feite is dit blijven groeien tot er volledige kantons gingen samenwerken, er federaties ontstonden waarbij uiteindelijk, via een aantal omwegen en herstructureringen, Zwitserland ontstond!
Het werd een land van samenwerkende landjes met telkens de volgehouden volksraadplegingen, lokaal, kantonnaal en nationaal, naargelang de belangrijkheid van de beslissingen. In Zwitserland is het nog steeds de burger die het laatste woord heeft in ALLES! En alle mogelijke problemen kregen geleidelijk aan aandacht én oplossingen waar een schijndemocratie, zoals in België, een punt aan kan zuigen! Een typisch probleem dat zelfs tot op vandaag een rol speelt werd in Zwitserland, door zuiver democratisch volksoverleg, volkomen opgelost: De kwestie van de TALEN!
In alle kantons samen, spreekt men vier talen maar ieder kanton heeft zijn eigen taal of taalcombinatie (er zijn tweetalige kantons). De bevolking van elk kanton besliste ooit welke de taal van hun eigen kanton zou zijn en dat was, uiteraard, de daar reeds lang gesproken taal.
In Zwitserland spreekt men, in die volgorde van belangrijkheid, Duits, Frans, Italiaans en Reto Romaans! De eenvoudige oplossing was...men is Zwitser als men een der kantons bewoont (als ingeborene) en de taal van het eigen kanton spreekt. Niemand spreekt tegen dat een Zwitser alle mogelijke talen mag leren maar de taal van je eigen kanton volstaat om Zwitser te zijn. Dat brengt ook mee dat, als een Zwitser, binnen zijn land, verhuist hij de taal van de nieuwe woonplaats meteen moet gebruiken. Alle officiële documenten zijn trouwens in de taal van dat kanton of in meerdere talen als dat kanton meertalig is. Een enorm probleem in België... een voorgoed opgelost probleem in Zwitserland!
De erg uitgebreide uitleg die hier gegeven wordt dient om de lezer eens en voorgoed te tonen wat Directe Democratie is en hoe het al honderden jaren WERKT in een voorbeeld land! Wie dit gelezen heeft moet zich geen vragen meer stellen over de mogelijkheid van Directe Democratie! In België beklaagt men zich over de vele regeringen en parlementen!
Zwitserland bestaat uit 28 kantons die allemaal een eigen regering, parlement en wetten hebben. Er zijn in Zwitserland dus enorm veel politici. Maar...even herinneren...gezien er met Directe Democratie wordt bestuurd...bepalen NIET de politici hun lonen maar doet de BEVOLKING dat! Met geld smijten zit er in Zwitserland niet in! En...Zwitserland heeft daarbovenop nog een centraal parlement en een centrale regering.
In feite DEMOCRATIE ten top gedreven want álles wordt van ONDERUIT, via vele constructies, door de bevolking beslist! Het principe is natuurlijk niet dat er voor elke beslissing, van klein tot groot, door de hele bevolking beslist moet worden. Het principe is wel dat er over elke beslissing, van klein tot groot, door de bevolking KAN beslist worden door hierover te oordelen. Als het ministerie van... 10.000 balpennen wil kopen om zijn personeel hiermee voor een tijd te voorzien zal de burger hier geen misbaar voor maken...! Moest dat ministerie van...er plots 1.000.000 balpennen van maken zou het wel kunnen dat iemand zich zorgen maakt en er aandacht voor vraagt.
Het is de bevolking die dan die aandacht geeft naargelang er GENOEG bevolking daar belangstelling voor heeft. In feite werd hier, in een notendop, beschreven hoe Directe Democratie werkt.
Voorbeeld:
Voor de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen werd de vraag aan de Zwitsers voorgelegd. Typisch en logisch Zwitsers. Niet over het type vliegtuig maar wel of het nodig is de aankoop te doen en of de miljarden die er voor nodig zijn verantwoord zijn? In vele landen worden deze zeer belangrijke beslissingen over de hoofden van de burgers heen genomen!
Om nog even kort het democratisch gehalte van het Zwitsers bestuur te onderlijnen...
Belangrijk bij Directe Democratie is bij de verkiezingen op nationaal vlak kunnen partijen niet zelf uitmaken wie met wie in een regering zal stappen! Er is, weer eens door de bevolking, uitgemaakt dat de VIJF grootste partijen samen een regering MOETEN vormen, van eender welke strekking zij ook zijn! Daarbij zijn alle regeringen in Zwitserland in feite Regeringen van Lopende Zaken. Wat al vele jarenlang geleden beslist werd - door de bevolking - zorgt voor een gesmeerd lopende bestuursvorm. De regering kan dus regeren in alle gemoedsrust. En de bevolking kan in even grote gemoedsrust laten regeren tenzij...er veranderingen of nieuwigheden op til zijn.
Dan komt de bevolking meekijken en beslist!
Zwitserland heeft geen hoofdstad. Wel een administratieve- waar de regering resideert of samenkomt. De President of eigenlijk eerste ministerschap wordt afgewisseld tijdens de regeertermijn. Als politicus macht uitoefenen kan in Zwitserland niet want daar kreeg je geen toelating en zeker geen mandaat voor! De bevolking beslist uiteindelijk altijd en dàt heet DIRECTE DEMOCRATIE!
Er zijn, naast het Zwitserse, meerdere modellen van Directe Democratie. Maar DGDP houdt voor nu het Zwitsers model aan. DGDP gelooft heel erg in wat er in Zwitserland is opgebouwd en stelt een model voor dat hierop is geïnspireerd! Om dit model echter optimaal te kunnen benutten en, eerlijk gezegd, om de onnodige splitsings-scenario van het land ongedaan te maken volgt hierbij ook een voorstel voor een nieuwe Belgische constructie. Maar eerst het basismodel voor doorgedreven Directe Democratie!
LOCALE DIRECTE DEMOCRATIE:
Directe Democratie komt van onderuit en dat gaat als volgt in ons schema. De bevolkingen van de GEMEENTEN stellen eigen bestuurders aan. Elke gemeente stuurt een afgevaardigde/boodschapper naar de PROVINCIE. Elke provincieraad stuurt een afgevaardigde naar de REGERING! De bevolking kiest rechtstreeks een EERSTE MINISTER die de regering niet leidt maar voorzit!
Het stramien is dus ook een Piramide maar dan een die niet van boven naar beneden werkt maar wel degelijk andersom! De BASIS beslist over wat er aan de TOP gebeurt! Bij dit nieuwe basismodel moeten er enkele veranderingen plaats vinden om onnodige verspilling (van geld en werk) te vermijden. Worden afgeschaft: Alle parlementen of gelijkaardige vergaderingen. De deelstaten en hun diensten in de breedste zin. De gemeenteraden, worden opgericht of in ere hersteld:
Blijven bestaan: De schepencolleges en de burgemeesters.
De provinciegouverneurs
De provincieraden
De nationale ministers
De Eerste Minister
Al deze vroegere "mandaten" worden nu functies! Alle beslissingsmandaten zitten immers bij de bevolking. Hoe worden deze "functies" ingevuld?
Om deze nieuwe structuur mogelijk te maken moet er een hele ommezwaai gebeuren in ons land.
De Electorale Democratie waarmee nu bestuurd wordt is helemaal geen democratie. Het is een structuur die op alle mogelijke manieren democratie wil omzeilen. Het wordt de burger wél voortdurend voorgehouden dat dit democratie zou zijn maar niets is minder waar. De bestaande structuur brengt enkel machtsgroepen - partijen die voor machtsgroepen werken - aan de macht en deze verdedigen enkel de eigenbelangen van de groep(en) en niet de belangen van de burgers.
Om over te gaan naar Directe Democratie moeten genoeg burgers dit willen en dat moet zich uiten via genoeg partijen die dit willen! Indien dit gebeurd is dit een eerste bewijs van Directe Democratie.
Indien burgers het ondemocratische - en de verspilling + het slechte bestuur-beu zijn moeten zij in het vervolg stemmen voor partijen die naar Directe Democratie streven!
Stel dat Directe Democratie wordt geïnstalleerd!
Dan worden verkiezingen volledig afgeschaft tenzij nog eenmaal om de overgang te realiseren.
Alle bestuursfuncties worden immers door aangestelden uitgevoerd en niet meer door personen die een "mandaat" kregen! Het land besturen wordt een JOB waarbij enkel moet uitgevoerd worden wat de bevolking aan de aangestelden opdraagt. Net zoals bij elke job blijven de aangestelden aan het werk tot zij dit zelf willen beëindigen of met pensioen gaan of tot zij om fouten of onbekwaamheid door de bevolking worden afgedankt en dienen te worden vervangen.*
* Bij vervanging om welke reden dan ook solliciteren personen voor dit werk en de bevolking - gemeentelijk of provinciaal of nationaal - beslissen wie de job krijgt. Deze veel minder voorkomende "verkiezingen" worden dan de enige!
Nog even stellen:
Er komen bij installatie van Directe Democratie nog slechts 3 bestuursniveaus: GEMEENTELIJK - PROVINCIAAL - NATIONAAL! Dus besturen begint van onderaan naar boven!
CIJFERS:
Hoeveel politici er op dit ogenblik in België "werken" is op te zoeken maar je moet een heel precieus iemand zijn om dat ook precies te "vinden". Op alle niveaus die Mensen Samen belangrijk vindt zijn dat nu +- 1170 politici die ofwel minister, volksvertegenwoordiger of provincieraadslid zijn!
Met de +-14.725 gemeenteraadsleden erbij geteld wordt dat dus, in totaal, 15895 "politici" om het land te besturen. Maar hierbij zijn geen schepencolleges en heel wat andere "mandaten" geteld! Met deze, te lage, cijfers is er dus één politicus voor elke 690 Belgen! De Belgen worden dus goed bedient zou men zo kunnen zeggen. Spijtig genoeg horen al deze politici tot partijen die, eenmaal in bestuursfuncties, de partijbelangen verdedigen en niet deze van de burger.
Bij een voorlopige schatting van Mensen Samen voor het aantal aangestelden (die dus "afdankbaar" zijn zou dat aantal voor heel België +-
589 GEMEENTEN X 7 aangestelden = 4.123 (inbegrepen de afgevaardigde naar de provincie)
12 provincies x 7 aangestelden = 87(inbegrepen de afgevaardigde naar de nationale regering = ministers)
1 Eerste Minister= 1
In totaal: 4.212 aangestelden (vroeger gemandateerden)
Het kan allemaal veel eenvoudiger!
De reden waarom het nu zeer uitgebreid en ingewikkeld is (enkel het aantal "politici" in België "tellen" is een enorme en nooit accurate klus) ligt doodeenvoudig in het "zich veiligstellen" van de meeste zogeheten politici. Waar geld of mogelijkheden vandaan komen is niet van het minste belang....zolang het maar op bank of in portefeuille terecht komt!
Voor wie dit nog steeds niet heeft opgemerkt of, nog erger, het wél heeft opgemerkt maar er zich al niet meer over ergert...partijen of individuele politici zeggen reeds bij voorbaat hoe zij onderlinge schikkingen zullen treffen zonder dat hierbij ook maar enigszins rekening is gehouden met wat de burger of kiezer hierover zou KUNNEN denken!!??
Een werkschema of organigram voor BESTUREN.
Naast de nieuwe constructies voor het “aanstellen" van besturen en het instellen van Directe Democratie komt er automatisch een nieuwe structuur voor de manier van werken om een goed en democratisch bestuur te verzekeren.
Ook hier een onderverdeling in DRIE! Geen "niveaus" meer maar afdelingen of onderdelen. (Betere woorden zijn altijd welkom)
1- De wetgevende " macht “- De BEVOLKING
In dit geval klopt de uitdrukking MACHT want dat is reëel de bevolking. Aan de bevolking wordt gevraagd hoe deze wil besturen en de bevolking wordt op de hoogte gehouden van "problemen, voorstellen, ideeën". Die zowel door de bevolking zelf of de bemiddelende groep of de administratie of techniek worden opgemerkt of aangebracht. Hoe dit precies moet verlopen worden door de bevolking zelf afgesproken in onderling overleg. (Toegepaste Directe Democratie dus)
2- De bemiddelende groep - De BESTUREN
Wat nu de ministers, parlementen, staatssecretarissen, schepencolleges, burgemeesters, gouverneurs, provincieraadsleden enz. zijn worden de groep of organisatie die er moet op toezien dat Directe Democratie WERKT! Zij sluizen de wensen van de bevolking door naar groep 3 en zorgen er ook voor dat de opmerkingen en voorstellen van groep 3 terug worden doorgegeven aan de bevolking.
3- De uitvoerende groep - Vroeger “de uitvoerende macht"!
Zoals reeds onder 2 vermeld bestaat deze groep uit de nu reeds bestaande "administratie" en de "technische" uitvoering. De administratie verwerkt en volgt op! De techniek zorgt dat het gebeurt!
Tot daar een schematische voorstelling van praktische Directe Democratie. Dit wordt later verder uitgewerkt.
Hoe kunnen we Directe Democratie gaan invoeren.
Een andere manier om welzijn, directe democratie en samenhang te bevorderen is om mensen weer de gelegenheid te geven hun eigen woon, - en leefomgeving te (helpen) bouwen en vormgeven, volgens hun eigen behoeften en inzichten. Dit kan gelden voor herstructureringsprojecten in (oude) wijken, maar ook voor geheel nieuwe wijken en dorpen.
Door de methodiek visieontwikkeling toe te passen kun je op basis van behoeften en idealen van huidige en/of toekomstige bewoners buurten ontwikkelen. Het is een creatieve en resultaatgerichte maner om tot integrale planvorming voor een buurt te komen en hiervoor op een natuurlijke manier draagvlak te verkrijgen. Zowel de bewoners als gemeenten, projectontwikkelaars en woningcorporaties kunnen als opdrachtgever functioneren.
We kennen al het particulier opdrachtgeverschap, maar vaak ontbreekt dan de (sociale) samenhang in projecten omdat iedereen dan alleen het eigen huis bouwt en de omgeving niet. Het doel van de methodiek Visieontwikkeling is het creëren van meer leefbare en veilige gebieden, waarin bewoners elkaar om een natuurlijke wijze ontmoeten, kennen en eventueel helpen. Er kan zo een vitaal, sociaal, - en economisch klimaat ontstaan. Het proces van visievormen leidt tot een innerlijke betrokkenheid van de bewoners, waardoor ze zicht kunnen identificeren met het gebied en de gebouwde omgeving en op de eigen wijze en manier, verantwoordelijkheid kunnen en zullen nemen voor het eventuele beheer, onderhoud en bestuur van hun wijk en/of dorp.
Een inspirerende en in harmonie met natuurlijke behoeften, dus duurzaam gebouwde omgeving zal bijdragen aan een constructieve ontplooiing van de bewoners en tot minder sociale, - en of buurtconflicten. De bewoner ontleent voor een belangrijk deel haar tevredenheid en ontplooiingskansen aan de (innerlijke) kwaliteit van het gebied. De ruimtelijke ontwikkeling is medebepalend voor de wijze waarop de mens dit zal invullen en vormgeven. Het bevordert de duurzaamheid in alle dimensies van het gebied als de (toekomstige) bewoner centraal komt te staan in het gehele planproces en de Overheid en de voorzieners dienstbaar zijn aan de bewoners.
Voor de Overheid levert dit tevreden bewoners op, die zich (innerlijk) veilig voelen, een positieve sociale en economische ontwikkeling op. Doordat de bewoners meer verbonden zijn, doordat ze samen een ontwikkelingsproces hebben doorgemaakt, zal er op natuurlijke wijze sociale en economische bedrijvigheid uit voortkomen, hetgeen gunstig is voor de uitstraling, de sociale samenhang, voorkomen van eenzaamheid en werkgelegenheid. De eentonigheid van (veel) wijken zal verdwijnen en ook de huizen zelf kunnen verschillende vormen krijgen. Toch zal er samenhang zijn.
Indien het uitbreidingen van wijken/dorpen binnen bestaande gemeenten betreft is het belangrijk om binnen het visievormingsproces van de toekomstige bewoners, visie te vormen met de huidige bewoners in de aangrenzende wijk, om een begin te maken met de culturele, maatschappelijke, economische en landschappelijke inpassing in de bestaande cultuur en ecologie mogelijk te maken. Acceptatie van elkaar wordt hierdoor makkelijker tot stand gebracht.
In een visievormingsproces is ieder mens en iedere belevingswereld gelijkwaardig. De wijze waarop alle betrokkenen zich tot elkaar verhouden krijgt tijdens de rit vorm. Ieder mensen en iedere belevingswereld maakt deel uit van het geheel en is als zodanig aanvullend aan elkaar. Het procesmatig begeleiden zorgt ervoor dat alle menselijke belangen en behoeften met elkaar kunnen worden verenigd, zonder dat de kern van ieders inbreng verloren gaat.
Het is belangrijk te streven naar optimale creativiteit en innovatie. Het ontwikkelingsproces wordt in samenwerking met de bewoners en de andere actoren, ontworpen. Eerst een proces, dan pas een structuur, zodat het zelfsturend vermogen van de bewoners, en de groep een kans krijgt zich te ontwikkelen. Deze aanpak vraagt wel een andere werkwijze van alle betrokken partijen. Nu volgt een opsomming van de mogelijke rolverdeling en de globale werkwijze. Het betreft hier louter voorbeelden en alle tussenvormen zijn mogelijk. Dit betekent dat de principes op alle mogelijke manieren vorm kunnen krijgen, naar gelang de specifieke situatie, wensen en mogelijkheden.
Een mogelijke rolverdeling;
Bewoners: Huidige en toekomstige bewoners dienen keuzevrijheid en verantwoordelijkheid te krijgen voor het scheppen, inrichten en beheren van hun directe leefomgeving. Deze kan men ook daadwerkelijk aangaan, mits ze hiertoe de mentale, fysieke en financiële ruimte en mogelijkheden krijgen aangereikt of deze zelf organiseren. De bewoners worden hiermee dienstbaar aan, en onderdeel van het ruimtelijke ordeningsproces. Dit resulteert in innerlijk gedragen betrokkenheid, veiligheid, natuurlijke solidariteit omdat er een omgeving ontstaat waarmee men zich (weer) kan identificeren.
Overheid/Corporaties/Ontwikkellaars: Bestuurders scheppen de minimale juridische en financiële voorwaarden. Zij dragen zorg (samen met de eventuele initiërende bewonersgroep) dat de fysieke voorzieningen voor een zo optimaal mogelijk proces aanwezig zijn geven eventueel een tijdspad aan, waarbinnen het ontwikkelproces minimaal en maximaal dient te worden afgerond.
Informatiedragers: De informatiedragers zijn de vakmensen zoals ambtenaren, architecten, aannemers, en adviseurs en deze worden dienstbaar aan de inwoners en het te ontwikkelen plan. Zij worden de 'voorzieners'. Samen met de bewoners nemen zij in wederkerigheid en complementariteit de beslissingen.
De procesbegeleider: Het is wenselijk voor de harmonie en de voortgang van het gehele proces dat er een onafhankelijke derde zorgt dat het proces begeleid wordt. Dit betekent dat deze procesbegeleider betrokken is bij het gehele project op alle niveaus en het overzicht houdt. De procesbegeleider zorgt voor de begeleiding van de onderlinge afstemming bij het nemen van beslissingen en het bewaren van een dynamische harmonie tussen alle betrokken partijen. Een procesbegeleider vraagt zich af of alles wel met elkaar in harmonie is. Deze ziet in wezen de uitkomst van de achterliggende processen. Deze probeert niet de feiten te veranderen, maar de processen constructief te beïnvloeden, zodat deze harmoniserend werken op de onderlinge verhoudingen en de voortgang van het project. Niet dominant, maar schept ruimte voor anderen. Wil je meer info? Neem dan contact op.